A bruxa Sofronisa odia a felicidade allea. En canto ve un sorriso ten que estragala. E así, unha vez descuberta a alegría de Daniela e a súa tripulación a través da súa bóla de cristal decide entrar en acción. Daniela non pode crer ao que está a pasar: unha dificultade tras outra sen ningunha relación lóxica. Entende que hai algo raro detrás destes acontecementos. Finalmente atopa o agocho da bruxa Sofronisa e atrápaa preguntándolle porqué está a facer tanto mal. A bruxa, chorando, confesa que de nena excluíana sempre e non é capaz de ver aos demais felices porque lle fai pensar na súa soidade e miseria. Daniela, comprensiva, tranquiliza á bruxa e ofrécelle a súa amizade. Así a partir de agora no Caimán Negro terán a bordo unha nova integrante: Sofronisa!